Eerste dame V35+ Kerstcross Oranjewoud

Het was echt ijzig koud afgelopen zondag tijdens de Kerstcross van Oranjewoud. Maar met de Kerstman langs het parcours en vrolijke liedjes uit de geluidsboxen, was het een zeer gezellige sfeer.

Er waren afgelopen zondag 19 december verschillende afstanden voor recreatieve en wedstrijd atleten te lopen. Om 11:30 was er een trimploop over 2, 4, 6, 8 of 10km; Er was een jeugdloop; om 13:05 stond de ladies wedstrijdrun op het programma en tot slot was er de wedstrijd van de heren om 14:40.

Ik had gekozen voor de Ladiesrun, een wedstrijd die over 6km ging. De organisatie had de dag voor de cross een volle dag gewerkt aan het prepareren van het parcours. De sneeuw was, waar mogelijk, weggeveegd. Maar de ijsplaten konden niet weggehaald worden. Er waren een aantal ladingen zand op het parcours aangebracht om grote glibber partijen te voorkomen.

Nadat ik even met een aantal clubgenootjes had bijgekletst, ben ik rustig gaa warmlopen. Thermoshirtje, thermojasje, dikke winterjas en dan een thermobroek, tight en trainingsbroek. Lekker warm. Maar toen de klok 13:00 naderde moesten er toch wat kleren uit. Gelukkig was er een warmtebron die zo voor te start ervoor zorgde dat ik niet direct met een blauw bekkie weghoefde.

Om 13:05 het startschot. Drie rondes van 2.2 km. De start ging goed en ik had voldoende grip met mijn gewone loopschoentjes (lees: geen spikes) op de rechte stukken. In de bochten was het een beetje inhouden en vooral niet op de voorvoet willen lopen. Beetje platvoets lopen. Denk dat dat het best beschrijft wat ik deed. Maar dat ging prima. Na de eerste ronde in ruim 10 minuten hoorde ik dat ik eerste vrouw 35 was. Mooi, vasthouden dacht ik. Ik hoorde ook via de speaker toen dame 2 en 3 uit mijn categorie voorbij renden. Het tempo volhouden wat ik liep, moest prima kunnen. Maar halverwege de tweede ronde raakte m'n veter los (hmm, moet niet alleen snelsluiters in m'n trischoentjes maar ook in mijn gewone loopschoenen). Toen de derde ronde inging kon ik via het omroepen van de speaker wederom inschatten hoe ver mijn medelopers V35+ achter mij zaten. Te kort om een fatsoenlijke strik te kunnen zetten met handschoenen aan. Dus maar verder hollen op een schoen die steeds losser ging zitten. De afzet was niet meer de afzet die het zijn moest omdat m'n voet in de schoen begon te schuiven. Maar met nog 1km te gaan, wist ik dat ik de wedstrijd kon gaan winnen bij de V35+. Ik finishte in 31:03 (Uitslagen Kerstcross). Prima, vond ik. Geen pijn in de benen en ademhaling prima onder controle. Wel bevroren kaken en neusvleugels. Wil je je neus ophalen, gaat het niet he? Geen beweging in te krijgen. En als je praat voel je je debiel.

Heel mooi vlot had de organisatie binnen 5-10 minuten de prijsuitreiking. Nooit eerder zo snel meegemaakt. Een mooi plekje op het schavot en een mooi lopersshirt van saucony was de prijs. Lekker uitrennen naar huis, want de start was nagenoeg in mijn achtertuin (2km). Even een bordje vegetarische erwtensoep gegeten (Theo maakt 'm zo lekker) en toen op de ATB lekker door het bos uitgefietst terwijl ik zo nu en dan het wedstrijdverloop van de heren wedstrijd meekreeg. Ijskoud uiteindelijk weer thuis om 16:00 en toen heerlijk met Theo naar de Woudfennen geweest voor een avond ontspannen in de sauna.

ATB nachttocht "Chocola met Nobeltje"

Vrijdagavond 17 december was het dan zover: ATB nachttocht "Chocola met Nobeltje". We waren nagenoeg met het dubbele aantal deelnemers i.v.t. het aantal deelnemers van vorig jaar en daarmee noem ik het evenement al succesvol. Het was hoopjes lol en gezelligheid.

Vanaf 20:00 druppelde iederereen binnen. En na wat gekeuvel, een bakje koffie of warme chocola, werd het tijd om ons te prepareren voor de tocht. In de ochtend had ik de ronde die we zouden fietsen al verkend. Het lag er toen aardig bij. Een aantal ijsplaten in het bos en wat bevroren sporen. We zouden zeke moeten opletten in het donker, maar echt gevaarlijke stukken waren er niet. Met name de oversteken van bos via we naar bos konden onverwacht glad zijn.
De temperatuur was aangenaam en de wind had zich aan de stilte in het bos aangepast.

Tegen 20:45 vetrokken we van de Marktweg, over de Schoterlandse weg, onder het tunneltje door en via het van Bienemalaantje het bos van Oranjewoud in. Het bos lag er prachtig bij zo met en laagje sneeuw; Iedereen was in vrolijke stemming en zo trokken we het duistere bos in. Magisch zo'n donker bos dat enigszins oplicht door de sneeuw.Een serene stilte, wanneer wij ons een beetje inhielden. Eerste tien minuten aanvoelen wat de ATB doet in het bos met bevroren ondergrond. Maar het voelde goed voor iedereen. Even pauze voor een foto.

Er volgden een paar glijers (including ondergetekende) door de ijsplaten die onder een klein laagje sneeuw lagen. Gelukkig werd de grond zachtjes gekust waardor er geen ernstige kneuzingen vielen te noteren. Alleen na een krap half uurtje werden we plots wreed verstoord in onze ontspannen tocht. Samme schreeuwde: "help!, godverd..... Help!" We keerden direct om en vroegen ons af wat er gebeurd was. Elsbeth was de eerste die Samme's ATB aantrof of het pad en zag de gedaante van Samme in de struiken. Op het moment dat ze keek hoe het met hem was, draaide hij bruut zijn gezicht naar haar toe en met een luide schreeuw maakt hij ons allen wakker. Een onverwacht spook.

We crossten verder. Het was een waar genot. Zo mooi het bos. De omgeving leek betoverd en elke minuut was volop genieten. De tijd vloog.... en wij erachteraan. Rond 22:30 waren we weer terug op de Marktweg. Wederom tijd om dit bijzondere gezelschap vast te leggen. Daar waar de hele avond Nederland in de ban was van hevige sneeuwval, files en andere verkeersonmogelijkheden, genoten wij in het donker van een licht besneeuwde omgeving. We poseerden in de tuin met onze ghost.

Tijd voor wat we werkelijk hadden verdiend; waarvoor we hadden gebiked: "chocola en Nobeltje". Gellukig was Theo zo lief geweest om nog een extra bodempje te verzorgen in de vorm van een verse erwtensoep. heelijk. Zo konden we eerst "bijkomen" onder het genote van een warme erwtensoep en werd er geproost met Nobeltje en Torentje en knabbelden we af en to een stukje chocola weg. Geslaagd, gezellig en wederom voor herhaling vatbaar. Wat wordt het thema volgend jaar?

Wilma, Elsbeth, Marco, Paco, Marcel, Henk, Samme, Arjen en Jos bedankt voor de gezellige avond!

Adventure Ameland

De website van de Adventure  kopt al: "7e Ameland Adventurerun groot succes ondanks aangepast programma". En dat was zeker waar. De beslissing die donderdag viel om de halve marathon te laten vervangen door een 10km was natuurlijk voor een groot aantal atleten een teleurstelling, maar gezien de omstandigheden die donderdag natuurlijk terecht. Hoewel een aantal honderden atleten hierdoor de overtocht naar het eiland niet maakten, was het gros van de lopers aanwezig en zag en hoorde ik alleen maar mensen die hadden genoten. Ruim 2600 lopers finishten bij de Adventurerun op Ameland.
En het was ook heerlijk lopen. Ik vertrok zaterdagochtend met het bootje van 10:30 richting Ameland. Bootje vol met sportieve mensen. Te vol als je het mij vraag. Maar er was sfeer aan boord. Een ontspannen menigte met bakken vol energie om die straks op het eiland vrij te laten. Bij aankomst haalde mam me bij de boot op. Even lekker rustig zitten bij pa en ma met een kopje thee een versgemaakte krentjesbrij. Mmm. Bedankt mam! Marco opgehaald uit het dorp en toen rustig verkleden, het centrum van Nes inwandelen om vervolgens een rustige warming-up te pakken. Een ruime boog om het centrum en voelen hoeveel kleren je tijdens de wedstrijd aan moest. Voor de start her en der nog wat kletsen, overtollige kleding afleveren en een kwartier voor de start het startvak in.

Iedereen stond lekker warm tegen elkaar. En het was minuten aftellen voor de start. Laatste succeswensen en dan knal. Het centrum van Nes werd overspoeld met het vele getrappel van enthousiaste lopers. Heerlijk die eerste honderden meters vol joelend publiek. We verlieten het dorp de ballumerweg op en vervolgens richting westerpad. De start ging goed. Bij kilometer 1 keek ik op m'n klokje. Verdorie, niet goed ingedrukt en dus geen feedback van het tempo. Wat maakt het ook. Alsof de weergave van de tijd ervoor zou zorgen dat ik sneller zou gaan lopen. Na 2.5km het strand op. De zee was hoog en dat betekent lopen door tamelijk mul zand. Je zag de lopers zoeken naar het juiste pad.  Een strakke wind vanuit het noordwesten zorgde er in ieder geval voor dat het lopen niet nog zwaarder werd gemaakt omdat deze vanuit de gunstige hoek kwam. Na 3.5 kilometer strand de oprit bij de Grauwe duun. Stevig omhoog klimmen door het mulle zand. Even het rood in en dan boven aan de duinen weer een beetje bijkomen. En dan sta je weer onder aan de duinenrij en begint de volgende klim weer. Hmmm, dat was er een te veel. Ik voelde een misselijk gevoel komen in m'n maag, dus een klein tandje lager. Benen voelden heerlijk.

Ik liep de strandweg in Buren op. Nu was het aftellen voor de laatste kilometers. Ik kon niet versnellen omdat m'n maag niet ok voelde, maar m'n benen wilden prima verder. Ik zag de afstand tot m'n voorgangers vergroten en vroeg me af of ik toch niet nog even aan moest zetten. Waarom wel, waarom niet? Ik koos ervoor om in mijn comfortabele zone te blijven. Waarom? Gewoon omdat ik in mijn comfortabele zone wilde blijven ;P Ik hoorde de geluiden uit het dorp dichterbij komen. Ik hoorde de speaker de lopers binnenhalen. Toen was het mijn beurt. Heerlijk de van Heeckerenstraat inrennen met drommen juichend publiek. Fijn, warm, gezellig. Handjes in de lucht en finishen in 45:38 (5e V35). Dit was het weer. Maar met een 10km heb je niet iets van "mooi dit hebben we weer geflikt" dat was alleen opgegaan bij de halve. Toch lekker om een pittige 10 te hebben gelopen.

Op naar andere bekende loopmaatjes om ervaringen te delen. Altijd leuk. Een druk krioelende menigte met bezwete en gloeiende gezichten met één gezamenlijke conclusie: "zwaar strand maar heerlijke wedstrijd".

Met Marco even rustig uitgelopen en daarna tijd voor een warme douche, lekker luieren en een hapje eten met John en dochter + vriendin. Gezellig! Nog even doorgefeest in de gezellige Piraat tijdens de 70's en 80's party en afsluitend in het Nescafé. Wederom een super fantastisch weekend.
Anna: Bedankt voor de foto!

Winst bij chaotische Mildam cross

Afgelopen zaterdag 4 december was de 3de crossloop uit het cross circuit van AVHeerenveen. Helaas kon ik aan de 2 eerdere crosslopen (Woutersbergje, Heideloop) niet deelnemen. Maar nu stond ik vol goede moed aan de start.

Er was een geweldige opkomst, ondanks het koude weer en de bevroren ondergrond. Op de 10km startten 60 heren en 29! dames. Bravo! Daarnaast waren er nog 30 heren en dames die op de 5km startten. De gemoedelijke en gezellige sfeer zorgden bij mij voor een ontspannen gevoel. Even een stukje inlopen op het parcours en 5 minuten voor de start 2 jassen en trainingsbroek uit. Om 10:30 werden we weggeschoten. Ik lag als dame vlot op kop en rende de eerste 2.5km achter Johan. Zijn tempo kon ik niet volledig vasthouden en dus liet ik 'm na een paar kilometer gaan. Mijn benen en vooral m'n enkels voelden goed. Vooral de enkels kregen flink te voorduren tijdens deze cross. En wanneer je vlak achter iemand loopt, dan kun je niet zo vlot anticiperen op bevroren sporen, takken en wortels.

Na 22 minuten kwam ik helemaal lekker in mijn adem. Benen voelden sterk en ik had een mooi regelmatig ademtempo. Nu ging ik echt lekker lopen. In een treintje kon ik mooi het tempo van de heren voor me volgen. Tot mijn verbazing waren we rond de 35 minuten al op het pad aanbeland dat naar de finish leidt. Hmm. Een korte 10km. Ik finishte dan ook in rond de 42,5 min. Daarna ontstond een gat tot de volgende finishers. Er ontstonden discussies bij de finish over de route en afzetlinten. Tijdens de cross bleek de loop ernstig verstoord door mannen die met kettingzagen bomen omver zaagden. Zij waren met auto's door afzettingen gereden en hadden afzetlinten verplaatst.  Tja.

Er waren verschillende rondes gelopen voor de atleten. Ik heb met mijn voorgangers ook een lus van het parcours gemist die er oorspronkelijk wel in hoorde. Of ik mijn eerste positie had kunnen behouden bij de dames zal ik niet weten. Mijn 'aangepaste'finishtijd werd 0:46:33.  In ieder geval had ik een goed gevoel over de loop in aanloop naar de Adventure zaterdag  11 december.